Nie warto oszczędzać na drewnie.

Jednym z kluczowych elementów podczas budowy drewnianych domów bądź altan ogrodowych jest jakoś drewna, które ma zostać wykorzystane.

Na budulcu, jakim jest drewno nie warto oszczędzać.

Decydując się na zakup drewna należy wybrać tylko  takie, które będzie uprzednio poddane odpowiedniej obróbce i konserwacji.

Drewno pozostawione na zewnątrz ulega w wyniku działań środowiska atmosferycznego powolnemu rozkładowi przez wszelkiego rodzaju grzyby, czyli „butwieje”.

Dzieje się tak wtedy, gdy drewno nie zostało wcześniej odpowiednio zabezpieczone.

Dlatego bardzo ważny jest proces przygotowania drewna przez jego suszenie.

Naturalne sposoby suszenia drewna – suszenie na wolnym powietrzu

Istnieją różne sposoby suszenia drewna, jedną z nich jest suszenie na wolnym powietrzu. Jest to naturalny sposób suszenia, który odbywa się w wyniku konwekcyjnego unoszenia ciepła.

Przy tej metodzie niema możliwości regulacji końcowej wilgotności drewna, która latem wynosi do 12%.

Dla ochrony drewna przed czynnikami atmosferycznymi i szkodnikami biologicznymi, jak grzyby i owady stosuje się kąpiele antyseptyczne.

Ważne jest, aby w odpowiedni sposób składować drewno, a dokładnie tarcicę, czyli deski  powstałe w wyniku przetarcia drewna okrągłego na pilarkach.

Tarcicę do 25 mm układa się od strony wietrznej , od 26-49 mm stroną zawietrzną a od 50mm po środku stosu.

Tarcica powinna być ustawiona bokiem do kierunku wiatru, aby nie dochodziło do pęknięć czoła.

Tarcica powinna być składowana na suchym, nieosłoniętym i równym gruncie.

Obszar, na którym przechowywana jest tarcica powinien zostać podzielony na tzw. kwatery, których szerokość powinna wynosić do 14 m a długość do 55 m.

Na kwaterę powinno przypadać od 4 do 5 sztapli, czyli stosów tarcicy ułożonych w regularny sposób, zwykle w prostopadłościan warstwami na przekładkach.

Grubość przekładek zależna jest od grubości tarcicy i gatunku drzewa.

Odstępy między bokami sztapli powinny wynosić 2m a między czołami 2,5m.

W celu dodatkowej ochrony tarcicy przed czynnikami atmosferycznymi, można zabezpieczyć ją dachem jednospadowym lub dwuspadowym z okapem 30-50 cm. Dachy stanowią regulację przepływu powietrza w stosie. Często zabezpiecza się też czoła przed wysychaniem poprzez powlekanie ich smołą albo farbami.

Suszenie przy użyciu chemii

Suszenie konwekcyjne w spalinach powoduje bardziej intensywny przebieg suszenia, gdyż spaliny mają większe ciepło właściwe i potencjał termodynamiczny.

Drewno podczas suszenia konwekcyjnego oddaje wodę szybciej, co powoduje pęknięcia i wydłuża czas suszenia, czego można uniknąć stosując związki chemiczne opóźniające parowanie wody i wzmagające intensywność dyfuzji.

Ponadto dla zachowania barwy tarcice pokrywa się odbarwiaczem w postaci wody utlenionej. Stosuje się także glicerynę i roztwory glikolu.

Suszenie w cieczach

Chodź brzmi to irracjonalnie, to jest możliwe, aby suszyć drewno w cieczach.

Wykorzystuje się w tym celu olej kreozotowy i petrolatum.

Olej kreozotowy umożliwia ujednolicenie etapu suszenia wilgotnego drewna i nasycania go impregnatem w jeden proces technologiczny, gdyż wykorzystywany jest jako część składowa procesu nasycania drewna impregnatem.

Drewno, które ma zostać zaimpregnowane ładowane jest do autoklawu, czyli specjalnego zbiornika służącego do przeprowadzania procesów chemicznych.

Do zbiornika wprowadza się gorący olej, po czym po nagrzaniu drewna wytwarza się w autoklawie podciśnienie i następują podsuszanie drewna.

Petrolatum stosowany jest z kolei w procesach suszenia, jako nośnik ciepła. Jest efektem ubocznym, przy pozyskiwaniu olejów ciężkich z nafty i ma lepką konsystencję, przez co ma znikome wnikanie do drewna.

Związek ten ma jednak wysoką temperaturę wrzenia i właściwości hydrofobowe, przez co wilgoć z powierzchni drewna jest odprowadzana mniej intensywnie, co umożliwia zastosowanie wyższych temperatur bez ryzyka zaschnięcia drewna. Wadą takiego rozwiązania jest jednak fakt, że związek ten wnika w głąb niektórych gatunków drewna jak np. brzoza, buk i obniża wytrzymałość suszonego drewna o 10 do 20%.

Suszenie w prądach wysokiej częstotliwości

Ciekawą metodą suszenia drewna jest wykorzystanie prądu elektrycznego.

Im wyższa jest częstotliwość pola elektrycznego, tym większa jest ilość  wytwarzanego ciepła.

Działanie pola elektrycznego wysokiej częstotliwości wykorzystuje się do suszenia, jak i klejenia drewna na gorąco.

Temperatura wzrasta równomiernie na całym przekroju poprzecznym drewna i to bez względu na jego grubość.

Zaletą suszenia tą metodą jest możliwość uzyskania krótkich czasów suszenia.

Nawet do 250 razy szybciej w przypadku twardych gatunków drzew liściastych jak buk.

Odpowiednio suszone drewno charakteryzuje się mniejszym naprężeniem wewnętrznym niż drewno suszone na wolnym powietrzu.

Wadą tego rozwiązania są koszty inwestycyjne, które wynikają z dużego zapotrzebowania w energię elektryczną, więc rozwiązanie to stosowane jest stosunkowo rzadko.